تا حالا با خودت فکر کردی برنامهریزی یعنی چی؟ چرا باید برای
کارهایت برنامهریزی کنی؟ برنامهریزی چهطور میتواند باعث موفقیت بیشتر
تو شود؟
برنامهریزی یعنی ... قولی که بابا به تو داده تا امروز عصر بعد از گرفتن کارنامه به پارک بروید تا بتونی بازی کنی.
برنامهریزی یعنی ... برنامهی غذایی مامان که شنبهها ماکارونی است. غذایی که خیلی دوست داری.
برنامهریزی یعنی ... امسال عید همراه بابا و مامان میخواهید به شمال بروید که مامانبزرگ و دایی احمد را ببینید.
برنامهریزی یعنی ... هر شب قبل از خواب مسواک بزنی تا دندانهایت همیشه سالم باشند.
برنامهریزی یعنی ... هر روز بعد از ظهر، حتماً برنامهی عمو پورنگ رو ببینی.
برنامهریزی یعنی ... فردا بعد از ظهر میخواهی با دوستانت فوتبال بازی کنی.
برنامهریزی یعنی ... همین چیزها که بدانی هر کاری باید چه زمانی و چگونه انجام بشود.
کتاب های درسی سال ششم، چاپ ویژه سال تحصیلی 94-93
برای دانلود محتوای کتب روی تصویر مورد نظر کلیک کنید تا به سایت چاپ کتب درسی هدایت بشید.
بهطور قطع و یقین همه کارهای خوب و مثبت را دوست دارند و آن را تحسین میکنند و البته افرادی هم که این اعمال را انجام میدهند، نزد همه محبوب و قابل قبول میشوند.
وقتی کودکی کار مثبتی را انجام میدهد و مورد قبول والدین قرار میگیرد، والدین با دادن پاداش و هدیهای اورا مورد تشویق قرار میدهند و او را تحسین میکنند که مثلاً این کار تو که غذای خود را کامل خوردی یا اتاق خودرا مرتب کردی کار بسیار خوبی بوده است و با این پاداش و تشویق که شاید یک اسباب بازی و یا یک جعبه مدادرنگی باشد، به او میفهمانند این کار خود را تکرار کند. ولی اگر کودک خطایی بکند پدر و مادر او را تنبیه میکنند که این کار تو ناپسند بوده است و با این تنبیه که شاید محروم کردن از دیدن تلویزیون باشد، به او میگویند این کار خود را تکرار نکند البته یک نکته بسیار مهم و قابل توجه اینجا وجوددارد که هم تنبیه و هم تشویق نباید از حد خود تجاوز کند اگر برای کار مثبت تشویق سنگینی انجام گیرد، توقع کودک بالا میرود و اگر با پاداشهای کوچکتر از آن راضی نمیشود و بیشتر از آن میخواهد که دیگر برای آن فایدهای ندارد و همینطور تنبیه اگر بیش از حد باشد مثلاً تنبیههای بدنی شدید میتواند کودک را به آن چیز خاص بدبین کند.
نکتهای دیگر که در اینجا باید ذکر کرد، این است که اگر تنبیه و یا تشویق میخواهد صورت بگیرد، باید بلافاصله بعد از عمل کودک انجام بگیرد و فاصلهای بین آن نیفتد چون اثر تنبیه و تشویق را از بین میبرد باید اگر میخواهیم تنبیه کنیم آن را بلافاصله به کار ببریم که کودک متوجه شود کار او ناپسند و بد بوده است و در مورد تشویق هم همینطور اگر بگذاریم از وقت آن بگذرد کار کودک را بیارزش کردهایم و کودک فراموش می کند این تشویق و یا تنبیه به چه خاطری بوده است. اگر خواستیم کودک را تنبیه کنیم باید او را متناسب با عملی که انجام داده، از یک سری چیزها که به آن علاقه دارد، محروم کنیم مثلاً یک ساعت او را از بازی کامپیوتری که دوست دارد محروم کنیم. این نمونه تنبیه نباید به مدت طولانی باشد چون اثر آن کم خواهد بود و اگر خواستیم کودک را تشویق کنیم چیزهایی را که دوست دارد در حد توان در اختیار او میگذاریم و متناسب با عمل مثبتی که انجام داده است برایش تهیه میکنیم. البته در مورد تنبیه درباره کودک باید در آخر کار یک تشویق هم برای آن صورت گیرد تا کودک انگیزه داشته باشد که این کار خطا را تکرار نکند. بهطور فرض اگر کودک را به خاطر کار بدی که انجام داده تنبیه کردهایم به او بگوییم که اگر این دوره تنبیه را گذراند و کار بدش را جبران کرد چیز مورد دلخواه او را برایش تهیه میکنیم. در مورد کار مثبت هم به همین گونه است اگر کودک کار مثبتی انجام داد به او می گوییم اگر این کار خود را ثبات بخشد پاداشهای بعدی در انتظار او خواهد بود